“The Roma particularly ... it’s such a special place. An amazing restoration, a beautiful building! Playing in there, it sounds fantastic. The audience listens so intensively. If you feel so much coming from the audience, then you can give more back. It’s unique... absolutely delighted to be here!”
Aan het woord is June Tabor, folkzangeres uit Groot Brittanië.
De gedroomde instrumentale begeleiding
Tijdens de pauze neem ik de gelegenheid te baat om het publiek wat beter te leren kennen. En dat blijkt uiteindelijk niet zo moeilijk. Op de vraag: “wat brengt je hier”, krijg ik maar één antwoord: “omwille van haar stem en haar engagement”. Tabor heeft een trouw publiek. Mensen die haar eenmaal gehoord hebben, krijgen er niet genoeg van. Een groepje mannen naast me bestaat uit een “kenner” die zijn vrienden op sleeptouw heeft genomen, zeker van z’n stuk dat ook zij na vanavond in de ban van June zullen zijn. Hij legt uit dat Tabor, door haar deelname aan de Passchendaele Vredesconcerten echt bekendheid verwierf in België en sindsdien ook een regelmatige gast is in ons land. June introduceert ieder nummer door de context te schetsen, wat haar gedrevenheid en engagement onderstreept. Ze voegt een noot humor toe om haar discours te verzachten.
De scène is leeg, het publiek verlaat tevreden de gezellige theaterzaal. Ik twijfel niet en begeef me naar de foyer waar ik rustig mijn beurt afwacht om me de CD ‘Ashore’ aan te schaffen.
De lichten doven
De spots boven het podium zorgen voor een delicate verlichting van de sobere setting. Een niet echt opvallende, eerder frèle verschijning, maar met een vaste tred, betreedt het podium, June Tabor, gevolgd door haar begeleidende muzikanten. Een rilling loopt langs m’n rug bij de aanvang van haar eerste nummer. Bijzonder fris en helder, rustig en tegelijkertijd ook imposant, zo ervaar ik haar stem die ik voor het eerst live hoor. Onder de toeschouwers heerst een bijna sacrale stilte.
June brengt voornamelijk werk uit haar laatste CD, Ashore, en vertelt over de voor Groot Brittannië altijd aanwezige zee die een bijzondere betekenis heeft voor het eiland: “you have to be aware of the sea”, en die de diverse aspecten van het eilandleven sterk beïnvloedt.
Tabor is een geëngageerde muzikant en dat wordt benadrukt door de thema’s die ze in haar muziek behandelt. ‘Across the wide ocean’ vertelt over de gedwongen immigratie uit de 19de eeuw, een historisch feit dat vandaag de dag nog altijd brandend actueel is. De problematiek van het winnen van land op de zee en de gevolgen daarvan, komen aan bod in een nummer over de rampzalige overstromingen in het begin van de jaren 50 van de vorige eeuw. Er is ook plaats voor meer dromerige thema’s zoals ‘the great selkie of Sule Skerry, een lied dat het verhaal vertelt van een zeehond die aan land de gedaante van een mens aanneemt en verliefd wordt op een meisje uit de streek.
De gedroomde instrumentale begeleiding
De begeleiding wordt verzorgd door Huw Warren (piano), Andy Cutting (diatonische accordeon) en Mark Emerson (viool). Zij weten als geen ander hoe de stem en songs van Tabor maximaal tot hun volle recht te laten komen. Uiterst subtiel op momenten waar stemnuances en emoties voorrang verdienen, uitbundig daar waar pauzemomenten in de zang om opvulling vragen.
Geen toevallig publiek
Tijdens de pauze neem ik de gelegenheid te baat om het publiek wat beter te leren kennen. En dat blijkt uiteindelijk niet zo moeilijk. Op de vraag: “wat brengt je hier”, krijg ik maar één antwoord: “omwille van haar stem en haar engagement”. Tabor heeft een trouw publiek. Mensen die haar eenmaal gehoord hebben, krijgen er niet genoeg van. Een groepje mannen naast me bestaat uit een “kenner” die zijn vrienden op sleeptouw heeft genomen, zeker van z’n stuk dat ook zij na vanavond in de ban van June zullen zijn. Hij legt uit dat Tabor, door haar deelname aan de Passchendaele Vredesconcerten echt bekendheid verwierf in België en sindsdien ook een regelmatige gast is in ons land. June introduceert ieder nummer door de context te schetsen, wat haar gedrevenheid en engagement onderstreept. Ze voegt een noot humor toe om haar discours te verzachten.
Een vrouw vertelt me dat ze al 35 jaar lang een fan is van Tabor en dit omwille van haar stemtimbre dat melancholie, warmte, troost en jeugdsentiment naar boven haalt.
De vaart gaat verder
In het tweede deel komen, naast folk, ook een een gypsy gekleurd nummer en een jazzy song aan bod, genres die haar ook als op het lijf geschreven staan. Marc Emerson en Andy Cutting brengen een duet met respectievelijk viool en accordeon, een stukje muziek dat je de nabijheid van de zee doet voelen. Huw Warren, pianobegeleiding, vertelt dat hij geboren werd - en nog altijd woont - in Wales, een gebied met meer schapen dan mensen. Hij brengt een vrolijk solonummer gedoopt met de naam ‘Sheep’. Er volgen verder nog enkele nummers waaronder een adembenemend mooie song over de barre en donkere winterperiode in Oakland- Shetland, in noordelijk Schotland, een gebied dat ooit tot Noorwegen behoorde.
De scène is leeg, het publiek verlaat tevreden de gezellige theaterzaal. Ik twijfel niet en begeef me naar de foyer waar ik rustig mijn beurt afwacht om me de CD ‘Ashore’ aan te schaffen.
En die neem ik mee naar huis ... nadat June hem heeft gesigneerd.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen