Jongerenatelier Thespikon van het Sint-Pieterscollege
Leuven stelt op 5 mei tijdens de Week
van de Amateurkunsten in Leuven een fragment uit de eigengemaakte voorstelling
"Dingen vallen" voor.
Regisseurs zijn Bram Kelchtermans en Carl von
Winckelmann.
Een groep jongeren zit na een traumatiserende
gebeurtenis opgesloten in de sportzaal van de school. Hoe gaan ze om met de
buitenwereld, wat er gebeurde en ... met elkaar?
De voorstelling werd reeds op de planken gebracht
op vrijdag 2 maart en zaterdag 3 maart in Cultuurcentrum 30 CC.
Ik woonde de laatste repetities bij en ging al naar de voorstelling kijken. Ik was verrast door zoveel enthousiasme, inzet en ernst, zowel inhoudelijk als wat acteerprestaties betreft.
Ik woonde de laatste repetities bij en ging al naar de voorstelling kijken. Ik was verrast door zoveel enthousiasme, inzet en ernst, zowel inhoudelijk als wat acteerprestaties betreft.
Repetities
Een volledig jaar hebben de jongeren
geschreven aan de voorstelling, gerepeteerd, bijgeschaafd tot dit resultaat, dat
mag gezien worden. Ik mocht de laatste
repetities in de turnzaal van het Sint-Pieterscollege bijwonen. Drukte
en getetter in de pauzes, bittere ernst tijdens het repeteren.
Jongeren regisseren is niet vanzelfsprekend. Maar de regisseurs Bram
Kelchtermans en Carl von Winckelmann verloren nooit hun kalmte en hun
concentratie.
De
regisseurs
Carl studeerde theaterregie aan het RITS in
Brussel. Hij regisseert af en toe voorstellingen van Fabuleus in Leuven. Vanaf
de zomer regisseert hij Othello bij Fabuleus.
Bram studeert aan de toneelacademie van
Maastricht.
Beiden zijn al jaren vaste waarden in de
organisatie Koning Kevin Vzw, Carl als inhoudelijk medewerker en Bram als
instructeur en beleidsvrijwilliger.
Ook houden ze zich bezig met kleinere
theatrale projecten. Zo wagen ze zich momenteel aan "De Dwergen van Harold
Pinter". Een datum voor een première is er nog niet, maar ze hopen op dit
najaar.
Waarom ze graag met jongeren werken? Werken
met jongeren geeft een meerwaarde aan een productie, die bovendien steeds mag
gezien worden. Beide regisseurs engageren zich om de jongeren een fantastische ervaring mee te
geven die ze nooit op de schoolbanken meekrijgen. Ze vinden het fantastisch de jongeren te zien
open bloeien.
Jongerenatelier Thespikon
Hoe kwam de toneelgroep tot stand?
Om leerlingen aan te trekken hanteerden de
regisseurs twee criteria: "Heb je zin?" en "Heb je tijd?".
Deelnemers moesten zich engageren om alle
repetities bij te wonen, twee keer per week twee uren. Er waren geen audities.
Ieder jaar gaan er nieuwe regisseurs aan het werk, met een overwegend nieuwe
groep leerlingen, want er zijn ook leerlingen die ieder jaar terugkomen.
“Eigengemaakte”
voorstelling
Hoe ging dit in zijn werk?
Het uitgangspunt was: de wereld vergaat, er heerst een gigantische Apocalyps, het jaaroverzicht wordt overlopen op één dag, 25 scholieren schuilen samen in een turnzaal.
Tijdens de eerste repetitie legden de regisseurs dit aan de groep uit. Ze lieten wat beelden en filmpjes zien om duidelijk te maken wat ze bedoelden. Daarna genereerden de jongeren gedurende ongeveer drie maanden materiaal door middel van improvisaties waarbij zij zich in een turnzaal bevonden en ze bepaalde situaties of opdrachten meekregen, of door middel van schrijfopdrachten.
Zoals “schrijf een dialoogje van 20 regels over je grootste schrik en over welke sms je zou van buiten leren als je gsm uitvalt” of “schrijf een monoloog van tien regels over iemand die zwanger is in de groep” of “schrijf een speech over hoe jij de wereld zou veranderen als je hier uit zou komen.”. Dan maakten de regisseurs in december een puzzel van een selectie van het materiaal, aangevuld met een aantal scenes en teksten die nog in hun hoofden zaten. Vanaf januari zijn ze dan begonnen met het repeteren van de voorstelling. Begin maart stond het resultaat op de planken.
Zoals “schrijf een dialoogje van 20 regels over je grootste schrik en over welke sms je zou van buiten leren als je gsm uitvalt” of “schrijf een monoloog van tien regels over iemand die zwanger is in de groep” of “schrijf een speech over hoe jij de wereld zou veranderen als je hier uit zou komen.”. Dan maakten de regisseurs in december een puzzel van een selectie van het materiaal, aangevuld met een aantal scenes en teksten die nog in hun hoofden zaten. Vanaf januari zijn ze dan begonnen met het repeteren van de voorstelling. Begin maart stond het resultaat op de planken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten