Herent loopt storm voor hART

UITVERKOCHT. 

Geen kaartje meer te bemachtigen.  Noch voor de première, noch voor de twee volgende voorstellingen. Een goed voorteken voor een bijzondere avond.

Eindspurt naar de apotheose van een lang avontuur

Op de site van de Beschutte werkplaatsen heerst een gezellige drukte. De eerste toeschouwers dienen zich aan terwijl acteurs, dansers en koorleden zich hun outfit eigen maken en mekaar nog even keuren. Achter de schermen is het grime-team druk in de weer en corrigeert hier en daar nog met een laatste penseelstreek. 

 

Hoeden worden opgezet, jasjes rechtgetrokken. Voor de spiegel oefenen de ballerina’s een laatste maal hun danspasjes in. In de drukte van dit moment is geen stress of paniek te bespeuren, wel sereniteit en vertrouwen.  

De Belgica viert feest

Keere weêrom, Reusken, Reusken, keere weêrom, Reuzegom'! zingen de frèle stemmetjes van het jeugdkoor van Herent en een massa verwachtingvolle bezoekers neemt haar plaats in de voor de gelegenheid tot theater omgebouwde loodsen van de Beschutte Werkplaatsen aan de Tildonksesteenweg.

We nemen deel aan de festiviteiten van de Belgica die in 1914 haar éénjarig bestaan viert. De notabelen van Herent zijn in grote getale aanwezig.
Feestvreugde alom.

Maar dan wordt de Herentse bevolking geconfronteerd met de brutatileiten van de Duitse invaller, op zoek naar verzetslieden die verantwoordelijk worden geacht voor een aantal verzetsacties.  De feeststemming ruimt al gauw plaats voor angst, terreur, verdriet en wanhoop.

Pastoor Hippoliet Van Bladel gaat echter niet bij de pakken zitten en tracht zijn parochianen te beschermen tegen de onheuse beschuldigingen en bedreigingen van de bezetter door zijn stem te laten horen.  Hij doet hoop weer opleven in de harten van de mensen maar komt uiteindelijk tragisch aan zijn einde.

Het decor

Een sobere maar doeltreffende scène. Het orkest is door het gebruik van een transparant scherm visueel aanwezig op subtiel gekozen momenten. De geprojecteerde achtergronden ondersteunen het verhaal op een realistische manier en plaatsen je middenin het drama.

Het kloppend hart van hART

Hannes Vanhaverbeke (cultuurbeleidscoördinator  Herent en verantwoordelijke gemeenschapscentrum  De Wildeman) licht toe.  Vanuit de amateurkunstenvereniging ontstond het idee om samen een project op te starten, een dorpsgebeuren zoals dat in de jaren 60 nog had plaatsgevonden. Door het bundelen van krachten, vormden de diverse verenigingen samen een sterk blok om steun te vinden voor hun project bij het gemeentebestuur onder de vorm van logistieke en financiële support

Pieter Verboven (projectleiding), vertelt over het uiteindelijke doel van dit immense en gemeenschappelijk gedragen project: het gemeenschapsleven in Herent nieuw leven inblazen en de mensen terug dichter bij mekaar brengen.  Het concept, een musical, leek snel een logische keuze. Diverse kunstdisciplines konden hierin hun plaats vinden  De zoektocht naar een verhaal leidde naar de geschiedenis van Herent.  Verder was het een kwestie van de juiste begeleiding te vinden voor het schrijven van de musical (Jan Reynaerts), muziek (Jeroen  D’Hoe) en liedjesteksten (Jos Stroobants), choreografie (Elke Velle) en technische realisatie.  Pieter benadrukt dat het geheel berust op inzet en competenties van vrijwilligers.  Naast een 40-tal acteurs, 20 dansers en 80 muzikanten waren er immers nog een aantal aspecten die aandacht vroegen: promotie, sponsoring, kostumering, catering, enz.  

Er werd een naaiatelier opgezet dat een onderkomen vond in het oud gemeentehuis.  Acht vrijwillgers werkten er sinds januari - wekelijks gedurende twee avonden en één volledige dag - aan de diverse kostuums.  Hiervoor werd veel recuperatiemateriaal gebruikt.  Maar het geheel mag er zijn.  Iedereen zag er puik uit.  De kostuums worden bewaard in het oud gemeentehuis en wie weet worden ze nogmaals uit de kast gehaald...